#MyVikatan
ஏங்க, கால டிபன் என்ன பண்ண? ஏதாவது ஒரு ஐடியா சொல்லுங்க"
"இட்லி, இல்ல தோசை"
"இது ஒரு ஐடியாவா.. அப்புறம் கிரைண்டர்ல வேற நேத்து மாவு போடல."
"பூரி சப்பாத்தி?"
"வேண்டாங்க, சைடு டிஷ் செய்ய மெனக்கெடனும்."
"பொங்கல்?"
"குக்கர் ஏத்தனும், ஆபீசுக்கு டைம் ஆயிடுமே"
"அப்ப இடியாப்பம் குருமா?"
"இந்த கிண்டல் தானே வேண்டாம்கிறது"
"எதுக்கு தேவையில்லாம பில்டப் போடற!. எப்பவும் நீ பண்ற அந்த மொக்கையே செஞ்சி தொலை."
(இது நம்மில் பாதி பேர் வீட்டில் காலையில் ஆபிஸ் அவசரத்தில் கேட்கும் பொதுவான டயலாக்ஸ்.)
இங்கு மொக்கை என்ற அடைமொழி பெற்றது நம்ம சாட்சாத் உப்புமான்னு உங்க எல்லாருக்கும் முதலிலேயே புரிந்திருக்கும்.
பலர் பொது வெளியில் உப்புமாவை தொடர்ந்து கரித்துக் கொட்டியும் கிண்டலடித்தும் ஜோக் போட்டபடியும் இருக்கிறார்கள். ஆனால் நான் சத்தியமாக ஒன்று சொல்லுவேன். இவர்கள் அத்தனை பேரும் வாரத்துக்கு மூன்று நாள் அரக்கப் பரக்க உப்புமாவை சாப்பிட்டு விட்டு ஆபிசுக்கு ஓடுபவர்கள் தான்.
இவர்களுக்கு எல்லாம் அதிர்ச்சி தர விஷயம் ஒன்றைக் கூகுள் காட்டுகிறது. ப்ளாய்ட் கார்டோஸ் இந்தியாவில் பிறந்த அமெரிக்கர். இவர் ‘டாப் செஃப்’ போட்டியில் 2011ல் கலந்துகொண்டு பைனல்ஸ் சென்று அப்போதைய மதிப்பில் ஐம்பது லட்சம் ரூபாய் ஜெயித்தார். இறுதிப் போட்டியில் அவர் செய்த டிஷ்,.. நம்புங்க, நமது உப்புமா தான்.
உப்புமாவுக்கு ஏன் உப்புமா என்று பேர் வந்தது, உப்பு போட்ட மாவா? இல்ல வெந்து உப்பி வருவதாலா? என்ற ஆராய்ச்சி எல்லாம் நான் செய்யப் போவதுக் கிடையாது. ஆனால் உப்புமாவைப் பற்றிய சில தகவல்களை மட்டும் கிண்டலாம் வாங்க.
புள்ளி விவரம் தெளிவாக சொல்லுகிறது. இன்றைய தேதிக்கு நமது ஒட்டு மொத்த உலக வாழ் தமிழர்கள் அதிகமாக சாப்பிடும் காலை உணவு இட்லியோ தோசையோ கிடையாது, உப்புமா தான். எப்படி இந்த உப்புமா தென் இந்தியா முழுக்க, குறிப்பாக தமிழர்களின் வாழ்வில் ஒரு அங்'கம்' போல பச்சக் என்று ஒட்டிக் கொண்டது?. மேலும் உப்புமா உடம்புக்கு நல்லதா?.. கெட்டதா?.. போன்ற கேள்விக்கெல்லாம்.. பதில் நிஜமா தெரியலப்பா.. .
உப்புமாவுக்கென்று நிறைய தனித்தன்மை உண்டு. இட்லியை எடுத்துக் கொண்டால் அதில் பல வகைகள் உண்டு, ரவா இட்லி, மினி இட்லி, சாம்பார் இட்லி காஞ்சிபுரம் இட்லி அப்புறம் குஷ்பு இட்லி.. அப்படி இப்படி என்று. அதே போல தோசையில்.. மசாலா தோசை, ரவா தோசை,.. இப்படி எதை வேண்டுமானால் தோசைக்கு அடைமொழியாக சேர்த்துக் கொள்ளலாம். அத்தனை வகை உண்டு. ஆனால் உப்பு என்றால் ரவா உப்புமா மட்டும்தாங்க. அரிசி உப்புமா, கோதுமை உப்புமா, ப்ரெட் உப்புமா இதெல்லாம் என்னவென்று நீங்கள் கேள்வியெழுப்பலாம். அவையெல்லாம் உப்புமா வகையேக் கிடையாது. வீணாக கோவத்தை கிண்டாதீங்க. அந்த உணவுகளின் பெயரில் அனாவசியமாக உப்புமா சேர்ந்திருக்கு, அவ்வளவு தான். தவிர அவற்றை செய்யவதற்கு ரொம்ப மெனக்கெட வேண்டும்.
ரவா உப்புமா செய்ய தண்ணி கொதிக்கும் ஐந்து நிமிஷம் போதும். மொத்தமே அஞ்சு மூலப்பொருள்கள் தான். ரவை (இத வறுக்கனுமா, வேணாமா? இந்த பஞ்சாயத்தை இன்னொரு நாள் வெச்சிக்கலாம்) நறுக்கின வெங்காயம், பச்சை மிளகாய்,(பொடியா அரிந்த இஞ்சி உங்க விருப்பம்) கடுகு, (க.பருப்பு, உ.பருப்பு கையில் கிடைத்தால் கொஞ்சம் தெறிக்க விடுங்க) கருவேப்பிலை, எண்ணெய் அவ்வளவுதான். சிலர் பச்சை மிளகாய்க்கு பதில் வரமிளகாய் கிள்ளி போடுவார்கள். சாலமன் பாப்பையா சொல்வதைப்போல அதுவும் நல்லாத்தான்யா இருக்கும். அடுப்புல ஒரு வாணலிய, அதான்பா, கடாய், அல்லது ஒரு பாத்திரத்தை ஏற்றி, ரவையைத் தவிர மற்ற ஐட்டங்களை தாளித்துவிட்டு, தண்ணியை ஊற்றி அது கொதித்ததும் ரவையைக் கொட்டி கை வலிக்காமல் கிண்டினால் சுடச் சுட உப்புமா ரெடி. இது தாங்க உலகத்திலேயே ரொம்ப சின்ன ரெசிப்பி. அப்புறம் முக்கியமாக உப்பு போட மறந்துடாதீங்க. பேருக்கே பங்கமாயிடும்.
உப்பில்லா உப்புமா குப்பையிலே. உப்புமாவை டேஸ்ட்டா செய்யுறேன் பேர்வழி என்று அதில் இந்த அஞ்சு விஷயம் தவிர வேறு எதை சேர்த்தாலும் அது உப்புமா கிடையாது, உருமாறிய உப்புமாவாக கூட இருக்காது. வேறு ஒரு சிற்றுண்டியாக மாறிவிடும். தக்காளியைப் போட்டு மஞ்சத்தூளை தட்டி விட்டால் அது கிச்சடி ஆகிவிடும். காய்கறி சேர்த்து செய்தால், பாத்துப்பா.. அது விஜிடபுள் பாத் ஆகிவிடும். முக்கியமாக தேவையில்லாமால் இந்த முந்திரியை தூவி விடுவது, திராட்சையை போடுவதென்று பந்தா காட்டுறது எல்லாம் உப்புமாவுக்கு செட் ஆகாது. பச்சக் குழந்தைக்கு பட்டு வேட்டி கட்டிவிட்டாப் போல இருக்கும்.
அப்புறம் ஒரு முக்கியமான விஷயம். ஐந்து நிமிஷத்தில செய்யும் உப்புமாவை ஐந்தே நிமிசத்துக்குள் சுடச் சுட சாப்பிட வேண்டும். நேரம் கடந்து ஆறிப் போன உப்புமாவை சாப்பிடக் கூடாது. (வேற வழியில்லாம நாம சாப்பிடுவோம், அது நமக்குள்ள பெர்சனல் விஷயம். விவாதம் வேண்டாம்.)
இன்னொன்று, சொல்கிறேன்.. இதை சொல்ல கொஞ்சம் சங்கடமாகத்தான் இருக்கு. ஆனாலும் சொல்லாமல் இருக்கவும் முடியவில்லை. துக்கவீட்டில் சோகத்தில இருக்கும் அனைவரும் சாப்பிட இட்லி தோசையோ பொங்கலோ ஆக்கி போட முடியாது. வீட்டுக்குள் உலை ஏத்தவும் கூடாது, அதனால் வாசலில், அல்லது அக்கம் பக்கத்து வீட்டில் சட்டு புட்டென்று வேலையை முடிப்பதற்கு உப்புமா தான் அவசர கால 101 போல.
ஏதாவது ஹோட்டலுக்கு போனால் இங்கே தோசை சூப்பர், அங்கு வடகறி அட்டகாசம். சில இடங்களில் பூரி கிழங்கு செம டேஸ்ட் இப்படி பலர் அடையாளம் காட்டுவார்கள். ஆனால் ஏதாவது ஒரு ஹோட்டலில் யாராவது உப்புமா சூப்பர் என்று சொன்னால் அந்த ஹோட்டல் சமையற்காரர் கண்டிப்பாக நளமகராஜாவின் மறுபிறவியாகத்தான் இருக்க வேண்டும். அவரை கண்டிப்பாக தரிசனம் பண்ணிடுங்கோ. அப்படியே அவரின் உப்புமா செய்விதமும் தெரிஞ்சுக்கிட்டா ஜென்மத்துக்கும் உபயோகப்படும்.
இன்னொரு விஷயம், உப்புமா ஒன்று தான் சட்னி சாம்பார் என்று எந்த வித சைட் டிஷ்சும் இல்லாமல் ஸ்ட்ரெயிட்டாக பரிமாறக் கூடிய ஒரே டிபன் ஐட்டம். அதே சமயம் எதை வேண்டுமானாலும் சேர்த்தும் சாப்பிடலாம். சட்னி, சாம்பார், ஏன், சர்க்கரை, வாழைப்பழம், அவசரத்துக்கு ஊறுகாய் கூட உப்புமாவோடு சேரும். உப்புமாவுக்கு தோழனாக முறுகலான மசால் வடையை சேர்த்துக்கொண்டால் செம காம்போ. மெது வடை சரி வராது.
தனியாக வசிக்கும் பேச்சுலர் முதலில் கற்றுக் கொள்ள வேண்டியது டீ போடுவதற்குதான். அடுத்தது கண்டிப்பாக ஆம்லெட் போடக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். மூணாவதாக முக்கியமாக உப்புமா கிண்ட கற்றுக்கொண்டால் மிச்சக் காலத்தை ஈசியாக ஓட்டி விடலாம்.
நான் கேள்விப்பட்ட வரை சென்னை உட்லாண்ட்ஸ் டிரைவ்-இன் இல் உப்புமா ரொம்ப பிரசித்தம். முன்பெல்லாம் எங்கள் வீட்டில் அப்பா செய்யும் உப்புமாவுக்கு அவருடைய பேரப்பிள்ளைகளிடம் கிராக்கி அதிகம். உப்புமா கொதித்து கிண்டி விடும் போது கொஞ்சம் பால் சேர்த்து அவர் செய்யும் குழைவான வெள்ளை வெளேர் உப்புமா ஒரு டைப். உப்புமாவை கிண்டி கிண்டி கொஞ்சம் தூக்கலாக எண்ணெய் சேர்த்து முட்டை பொடிமாஸ் போல ட்ரை உப்புமா ஒரு வகை என்று அசத்துவார். சின்ன வயதில் உப்புமா விரோதிகள் சங்கத்துக்கு தலைவராக வலம் வந்த எனக்கே இந்த ட்ரை உப்புமா பிடித்திருந்தது எல்லோருக்கும் ஆச்சரியம் தான்.
ஹைதராபாத்துக்கு வேலையில் டிரான்ஸ்பர் ஆனப் பிறகு சென்னையிலிருந்து காச்சிகுடா ரயிலில் போகும் போதெல்லாம் ரேணிகுண்டா ஸ்டேஷனில் ராத்திரி எட்டு மணி வாக்கில் ஒரு இருபது நிமிடம் ரயில் நிற்கும். ரயிலில் இருப்பவர்கள் முக்கால் வாசி பேர் ஏதோ கலவரம் வந்த மாதிரி வெளியே ஓடுவார்கள்.
வரும்போது ஒரு திறந்த காகித பொட்டலத்தை இரு கைகளால் ஏந்தியபடி சூசூ என்று உச்சு கொட்டி கொண்டு வருவார்கள். அப்புறம் ஒரு நாள் நானும் வாங்கி சாப்பிட்டேன். ஓரு நியூஸ் பேப்பர் காயிதத்துக்கு மேல் இலையை வைத்து, அதில் குழைவான உப்புமா ரெண்டு கரண்டி, ஒரு மசால் வடை; அப்புறம் கொஞ்சம் சிகப்பு கார சட்னி. இலையை மடித்து தரக் கூட கடைக்காரனுக்கு நேரம் இருக்காது.
அவ்வளவு கூட்டம் அலைமோதும். அப்படியே இரண்டு கையில் ஏந்திக்கிட்டு ட்ரெயினுக்கு திரும்பவேண்டும். அந்த ரவா உப்புமாவுல தாளித்தல் கூட சன்னமா தான் இருக்கும். ஆனால் உப்புமா கொதிக்கும் சூடுல இருக்கும். ஸ்பூன் எல்லாம் இல்லை. அந்த பொட்டலத்திலிருந்து நேராக கை விரல்களால் உஸ்..உஸ் என்று 'சால பாக உந்தி' என்று நமக்கு தெரிந்த மூன்று வார்த்தையில் பாராட்டிக்கொண்டே ஆவி பறக்க சாப்பிடவேண்டும்.. சூடு....அது தான் அந்த உப்புமாவின் சுவையின் ரகசியம். அதற்கப்புறம் ஒவ்வொருமுறையும் ரேணிகுண்டா வந்தால் நானும் கூட்டத்தோடு தலை தெறிக்க வெளியே ஓடுவேன்.
நாளைக்கு உங்கள் வீட்டில் என்ன டிபன்? உங்களில் பலருடைய பதில் ப்ராபபிலிட்டி தியரிபடி உப்புமா என்பதாகத் தான் இருக்கும். என்ஜாயி எஞ்சாமி...!
-சசி
விகடன் கட்டுரை லிங்க்:
No comments:
Post a Comment