கண்ணம்மா – சசி
சிறுகதை | வாசகசாலை October 6, 2024
அகிலனின் நூற்றி நாற்பத்தி மூன்றாம் தளத்தில் அமைந்த வீட்டு முகப்பில் ‘அகி அபி அதி’ என்ற எழுத்துக்கள் பொறிக்கப்பட்ட விர்ச்சுவல் நியான் பெயர்ப்பலகை இன்னும் நீலத்தில் ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்தது. அதை கைப்பட்டித் திரையின் உதவியால் அணைத்துவிட்டு வாசல் வரவேற்பறையில் அமர்ந்து அபிராமிக்கு குரல் கொடுத்தான் அகிலன்.
இந்த இருபத்தி மூன்றாம் நூற்றாண்டில் பேச, நேரம் நிர்வகிக்க, பொழுது போக்க, பொருள்கள் வாங்க, பணப் பரிமாற்றம், அடையாளம் என்று எல்லாவற்றுக்கும் கைப்பட்டிதான். “அபி, இதோ நான் கிளம்பறேன். அதிபனை தூங்க வெச்சிடடு எனக்கு மதிய உணவை பன்னிரண்டு மணிக்கு ம்யூல்ல போடு”
‘ம்யூல்’ என்பது மின்காந்தப் பின்னல் அலைவரிசையில் கிளைடர் துணையோடு இயங்கும் கூரியர் வசதி. இதில் நமக்குரிய ம்யூல் பெட்டியில் உணவு அல்லது பார்சல் சடுதியில் அனுப்பலாம். அந்தக்கால பாம்பே டப்பாவாலா மாடல்தான். ஆனால், இதில் மனித உழைப்போ, இடையூறோ துளியும் இல்லை. அத்தனையும் அரசாங்கம் நிர்வகிக்கும் கணினி மயமாக்கபட்ட தபால் சேவை.
“அகில், வீட்டு வேலைக்கு ஆள் ஏற்பாடு செய்யுற நிறுவனத்துக்கு ஃபார்ம் சப்மிஷன் இன்னைக்கு முடிச்சிடு” என்றாள் அபிராமி.
“அதை நேற்றே உன் கைப்பட்டிக்கு பார்வார்ட் பண்ணிட்டேன். கடைசி கேள்விக்கு மட்டும் பதில் போட்டு நீயே அனுப்பிடு’ என்றான் அகிலன். கைப்பட்டியின் மூலம் தன் வீட்டின் அனைத்து பாதுகாப்பு அரண்களையும் சொடுக்கி சேஃப் மோடில் வைத்து வெளிவாசல் வந்தபின் அபிராமிக்கு ‘லவ் யூ’ இமோஜி அனுப்பினான். அவனது அலுவலகம் இருப்பது மும்பை மகாநகரில். சென்னை வைரம் சர்க்கிளில் இருந்து விவியோ பஸ் பிடித்து மும்பை தானேவுக்கு செல்ல பதிமூன்று நிமிட நேரம் ஆகும். சரியாகச் சொன்னால் 12 நிமிடம் 46 நொடிகள். ம்யூல் பெட்டியில் மதியம் பன்னிரண்டு மணியளவில் அபிராமி உணவு அனுப்பினால் அதிகபட்சம் ஒரு மணிக்குள் அவனுக்குப் போய்ச் சேர்ந்துவிடும்.
அகிலன் அனுப்பிய சிவப்பு ஹார்ட் இமோஜி, அபிராமி தலையைச் சுற்றிவந்து மூன்று நொடிகள் டான்ஸ் ஆடிவிட்டு மறைந்தது. வீட்டு வேலைக்குப் பணிப்பெண் கோரும் விண்ணப்பம் இப்போது அவள் கைப்பட்டியில் காத்திருந்தது. அதிலிருந்த கடைசி கேள்வி.
உங்கள் விருப்பத்துக்குரிய பணியாளரை (பெயர் மற்றும் வட்டார மொழி) தேர்ந்தெடுக்கவும்.
லெட்சுமி -கோவை/ கண்ணம்மா -சென்னை/ அலமேலு -மதுரை
சில நிமிடங்கள் யோசனைக்கு பின்னர் அபிராமி கண்ணம்மாவை டிக் செய்து தேர்ந்தெடுத்தாள். பணியாளருக்கு உரிய மரியாதை அளிப்பது மற்றும் அவரது கண்ணியத்திற்கு எந்த ஊறும் ஏற்படாதவாறு நடந்து கொள்வது போன்ற நிபந்தனைகளுக்கு சம்மதம் அளித்து டிஜிட்டல் கையொப்பமிட்டாள். அபிராமியின் தலைமுறை முழுக்கச் சென்னையைச் சேர்ந்தவர்கள். வேலைக்கு வருபவரின் முக்கியமான பணி கைக்குழந்தை அதிபனை பார்த்துக் கொள்வதுதான். எனவே பேச்சுவழக்கு எளிதாக இருக்கட்டுமென்று சென்னைத்தமிழ் பேசும் கண்ணம்மாவைத் தேர்வு செய்தாள்.
குழந்தையை கவனித்துக்கொள்ள ‘டோட்டல் பேபி கேர்’ என்ற முற்றிலும் இயந்திரமயமான தொட்டிலை வாங்குவதாகவே முதலில் தீர்மானித்திருந்தார்கள். ஆனால், இடையில் அபிராமியின் அலுவலகத் தோழி சூசன் வீட்டில் நிகழ்ந்த ஒரு சம்பவம் அவர்கள் முடிவை மாற்றியது. சூசன் வைத்திருந்த இயந்திரத் தொட்டிலின் டயப்பர் சென்ஸாரில் திடீர் கோளாறு ஏற்பட்டிருக்கிறது. படுக்கையை ஈரமாக்கிவிட்டு குழந்தை அலற, ‘தொட்டில்’ டயப்பரை மாற்றாமல் குழந்தையின் அழுகையை நிறுத்தவதற்காக, தொடர்ந்து பால் புகட்டியும் தாலாட்டு பாடிக் கொண்டும் இருந்ததாம். அதிர்ஷ்டவசமாக அங்கு வந்த சூசன் தொட்டிலில் இருந்து குழந்தையை விடுவித்து டயப்பரை மாற்றி குழந்தையின் இரண்டு மணி நேர அழுகையை நிறுத்தியிருக்கிறாள். இந்த விஷயம் கேள்விப்பட்ட அபிராமி தொட்டில் வேண்டவே வேண்டாம் என்று சொல்லி விட்டாள். அதன் பிறகே இவர்கள் ஒப்பந்த அடிப்படையில் பணியாளரை அமர்த்தும் நிறுவனத்தை அணுகினார்கள்.
இன்னும் ஓரிரு தினங்களில் கண்ணம்மா வீட்டு வேலைக்கு வந்துவிடுவாள். கண்ணம்மாவை என்னவெல்லாம் வேலைக்கு பயன்படுத்துவது என்பதில் அபிராமி மிகத் தெளிவாக இருந்தாள். முக்கியமாக குழந்தை அதிபனை பார்த்துக் கொள்வது, காலைச் சிற்றுண்டி தயாரிப்பது, மதிய உணவு சமைத்து அதை மேல்தளத்தில் உள்ள கிளைடரில் இணைத்து ம்யூலில் அகிலனுக்கு அனுப்புவது அவ்வளவே.
அபிராமிக்கு வீட்டிலிருந்தபடி தான் அலுவலக வேலை. ‘ஒர்க் ஃப்ரம் ஹோம்’ போய் தற்போது ‘ஆபிஸ் இன் ஹோம்.’ அதாவது வீட்டிலேயே விர்ச்சுவல் ஹாலோகிராஃபிக்ஸ் அலுவலகம். அபிராமி கிண்டலாக அகிலனிடம் சொல்வதுண்டு. “அப்படியே வீட்டிலேயே ஆபிஸ் அட்மாஸ்பியர். வீட்டில இருந்துக்கிட்டே நேரடியா பாஸ் கிட்ட திட்டு வாங்கலாம்” ஆனாலும் ஒரு வசதி, ஆபிஸ் ப்ளோர் ப்ளானை ஓரளவு நம் விருப்பத்திற்கேற்ப மாற்றிக் கொள்ளலாம். நமக்கு பிடிக்காத மானேஜர் கேபினை கடைசி மூலையில் தள்ளிவிடலாம்.
இரண்டு நாள் கழித்து காலையில் அகிலன் அலுவலகம் செல்ல வாசல் வந்தபோது, வெளியே சேலையணிந்த ஒரு நடுத்தர வயதுப் பெண்மணி கும்பிட்டு, “சார், நான் கண்ணம்மா. உங்க வீட்டு வேலைக்காரம்மா” என்றாள்.
“அப்படியா. வணக்கம், உள்ளே போங்க, அபிராமி இருப்பாள், அவளோடு நீங்கள் தீர்க்கமாக கலந்தாலோசித்து..”
“சார், நீ இன்னா சொல்ற, ஒண்ணுமே பிரியில. நீ ஆபீஸ் கெளம்பு. அல்லாம் நான் பாத்துக்கிறேன். அப்புறம், வீட்ல டிவி பொட்டி கீதா?”
பழஞ்சென்னைத் தமிழில் “கீது” என்றான் அகிலன். “டிவியில்ல, ஹாலோவிஷன்”
“அதுல பழய தமிழ் படம். மெட்டி ஒலி சீரியல், அப்பாலிக்கா, ஹாட் ஸ்டார்லாம் வருமா..”
“அதெல்லாம் தெரியாது, ஹாலோவில விண்டேஜ் சிப் பொருத்தி இருக்கு. அதுல கடந்த முந்நூறு வருஷ டிவி ப்ரோக்ராம்லாம் வரும். எதுக்கும் அபியை கேட்டுக்கோங்க. எனக்கு நேரமாச்சு” என்று சொல்லி நழுவினான் அகிலன்.
அன்று அகிலனுக்கு ம்யூலில் வந்த மதிய உணவு ஒரு புதுமாதிரியான சுவை. அவனுக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. அபிராமி ம்யூல் பெட்டியில் குறிப்பு எழுதி வைத்திருந்தாள். ‘இன்று மெனு கண்ணம்மா சமையல். பச்சரிசி சாதம், கத்திரிக்காய் காரக்குழம்பு, அப்பளம், அவித்த முட்டை வறுவல்.’
கண்ணம்மா தினமும் உருண்டைக் குழம்பு, இடியாப்பம் குருமா, செட்டிநாடு சீர கசம்பா பிரியாணி என்று இவர்கள் அறிந்திராத, வித்தியாசமான பழந்தமிழ் சமையல் செய்து அசத்தினாள். ஓய்வு நேரங்களில் எப்போதும் ஹாலோவியில் பழைய தமிழ் படம், பாடல்கள், சமையல் நிகழ்ச்சிகள் பார்த்துக் கொண்டிருப்பாள். அபிராமிக்கும் மகிழ்ச்சி. “கண்ணம்மா அதிபனை நல்லா பாத்துக்கிறா. அழகான தமிழ்ப் பாட்டெல்லாம் பாடி தூங்க வைக்கிறா. அன்னைக்கு கூட ஏதோ பாடினாளே.. ‘அத்தை மடி மெத்தையடி.. ஆடி விளையாடம்மா’ன்னு.. சூப்பர்பா. அப்புறம் கண்ணாம்மா அவனைக் குளிப்பாட்டுற ஸ்டைலே வேற லெவல். ரெண்டு காலையும் நீட்டிக் குந்திக்கினு இடையில கொழந்தய மல்லாக்காப் போட்டு, சுடுதண்ணி விளாவி..”
“ஏய்! வரவர உன் பேச்சு கூட கண்ணம்மா பேசுற மாதிரி இருக்கு.. ஒண்ணுமே பிரில” என்று சொல்லிச் சிரித்தான் அகிலன். அவனுக்கும் மகிழ்ச்சி. மதியம் ம்யூலில் விதவிதமான சாப்பாடு வந்தது. மாலை வீடு திரும்பியதும் பெயர் தெரியாத அந்த உணவுப் பதார்த்தங்கள் என்னவென்று கேட்டால் கண்ணம்மா ஹாலோவியில் பழைய தமிழ் பாட்டை ஓடவிட்டு கூடவே பாடியபடி பதில் சொல்வாள்.
“நேற்று மதியம் என்ன குழம்பு கண்ணம்மா? ரொம்ப ருசியா இருந்தது.”
“நித்தம் நித்தம் நெல்லு சோறு.. நெய் மணக்கும் கத்திரிக்கா.. நேத்து வெச்ச மீன் குழம்பு என்ன மயக்குதையா.”
“இன்னக்கு காலை டிபன் என்ன?”
“உட்டாலங்கடி கிரி கிரி.. சைதாப்பேட்ட வடகறி…”
“என்னது?”
“இட்லி வடகறி சார்” உடனே ஹாலோவியில் அர்த்தம் விளங்காத ஒரு அரதப் பழசானத் தமிழ் சினிமாப் பாட்டு ஒலிக்க வைப்பாள்.. “வா வாத்யாரே வூட்டாண்டே.. நீ வராங்காட்டி நான் உடமாட்டேன். ஜாம்பஜார் ஜக்கு.. நான் சைதாப்பேட்டை கொக்கு!”
அகிலனுக்கு என்றாவது அலுவலகம் செல்ல நேரமாகிவிட்டதென்று காலைச் சிற்றுண்டி சாப்பிடாமல் கிளம்ப முற்பட்டால் அபிராமி விட்டாலும் கண்ணம்மா அனுமதிக்க மாட்டாள். “இம்மாந்தூரம் போய்ட்டு வர.. லைட்டா ஏதாச்சும் நாஷ்டா துன்னுட்டு போ சார்.”
ஒருநாள் குழந்தை அதி ஏதோ உடம்புக்கு முடியாமல் அலறி அழுதிருக்கிறான். அகிலன் விவியோ பஸ்ஸில் ஏறியபின் அபியின் அழுகை கலந்த அழைப்பு வந்தது. “உடனே நீ டாக்டர் வினயிடம் ரிமோட் தெரபி புக் பண்ணிடு” என்று அகிலன் சொல்ல, பக்கத்திலிருந்த கண்ணம்மா எட்டிப் பார்த்து, “அதெல்லாம் ஒண்ணும் வேணாம் சார்! அபிமா, கொழந்தைக்கு நீர்க்கடுப்புதான்.. உன்னாண்ட விளக்கெண்ண இருக்கா?”
“விளக்கெண்ணையா? அப்படின்னா..”
“அய்ய.. ஆமணக்கெண்ண.. அத கொஞ்சம் அடிவயித்தில லேசா தடவினா வலி ஓடியேப்பூடும் அபிமா”
உடனே அபிராமி கைப்பட்டியில் தேடி மாஜிக் பாக்ஸில் ‘கேஸ்டர் ஆயில்’ ஆர்டர் போட்டு அதை ம்யூல்பெட்டியில் இணைக்க, ஐந்து நிமிடத்தில் விளக்கெண்ணைய் வீடு வந்து சேர்ந்தது. கண்ணம்மா அதை சிரத்தையாக குழந்தையின் வயிற்றில் மெதுவாகத் தேய்த்துவிட, ஆச்சரியமாக அடுத்த சில நிமிடங்களில் அவன் அழுகை நின்றது. அகிலனுக்கு இந்த அதிசயத்தை கைப்பட்டி பேசியில் சொல்லிச் சொல்லி மாய்ந்தாள் அபிராமி.
ஒருமுறை ஹாலோவிஷன் இருக்கும் அறைக்குள் அகிலன் எட்டிப்பார்த்தபோது கண்ணம்மா சீரியஸாக ஹாட் ஸ்டாரில் ‘குழந்தை வளர்க்கிறதுல முக்கிய பங்கு ஆயாக்களுக்கா?அம்மாவுக்கா?’ என்ற பட்டிமன்றம் முழிபிதுங்கப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இன்னொரு நாள் அபிராமி அகிலனை அவசரமாக சைகை செய்து அழைத்தாள். ஹாலோவியின் மெய்நிகர் திரையில் பழைய தமிழ் படம் ஒன்று ஓடிக்கொண்டிருந்தது. அதில் கிட்டத்தட்ட கண்ணம்மா சாயலில் ஒரு பெண்மணி.
“அகில், இவங்க மனோரமா. இந்தப் படத்துல இவங்க பேரும் கண்ணம்மாதான். நல்லா கவனி. படத்துல அவங்க பஞ்ச் டயலாக்கா கம்முனு கெடன்னு சொல்வாங்க. அதே மாதிரி கண்ணம்மா என்கிட்ட அடிக்கடி கம்முனு கிட கம்முனு கிடன்றா”
“சரிதான். இதையெல்லாம் பாத்துதான் நம்ம கண்ணம்மாவும் கத்துக்கிறாப் போல.. நல்லா சமையலும் பண்றா. மொத்தத்தில நமக்கு விண்டேஜ் மெமரி சிப்பினால நல்ல பலன்தான்“
கடந்த ஒரு வாரமாக, மாலை வீடு திரும்பினால் அகிலனால் ஏதோ வித்தியாசத்தை உணர முடிந்தது. ஹாலோவிஷன் சத்தம் கேட்பதில்லை. முன்புபோல் தமிழ் பாடல்கள் ஒலிப்பதில்லை. சமையல் செய்வது, அதியை பார்த்துக்கொள்வது தவிர கண்ணம்மாவிடம் வழக்கமான ஆரவாரம், ஆர்ப்பாட்டம் எல்லாம் குறைந்து காணப்பட்டது. ஒருநாள் மாலைநேரம் வைரம் சர்க்கிள் பூங்காவுக்கு அபியை தனியாக வரவழைத்துப் பேசினான் அகிலன்.
“நானே உன்கிட்ட இது சம்மந்தமா பேசனும்னு இருந்தேன் அகில். நம்ம ஹாலோவில இருந்த விண்டேஜ் சிப் இப்ப மிஸ்ஸிங்.”
“என்னது? என்ன சொல்றே அபி!” இந்த சிப் அபிராமி அவள் வீட்டிலிருந்து கொண்டு வந்தது. அவளுடைய கொள்ளுத் தாத்தா காலத்திலிருந்து இருக்கும் அந்த மெமரி சிப் விலைமதிக்க முடியாத ஒன்று.
“ஆமா அகில், எனக்கு என்னவோ கண்ணம்மா மேலதான் சந்தேகமா இருக்கு. மெமரி சிப் எங்கேன்னு கேட்டதுக்கு கண்ணம்மா தெனாவெட்டாக, ‘எனக்கு சிப்ஸ், நூடுல்ஸ்.. இந்த கஸ்மாலமெல்லாம் ஒண்ணும் தெரியாது’ன்னு சொல்றா”
“கண்ணம்மா பொய் சொல்லும்னு நம்ப முடியில அபி”
“இன்னொரு விஷயம் அகில், இந்த சிப் காணாம போனதுக்கு முந்தினநாள் மதியம் நான் வொர்க் ரூம்ல ஆபிஸ் கான்ப்ரென்ஸ் மீட்டிங்ல இருந்தேன். அப்ப வெளியே வாசல்ல யாரோ ரெண்டு கவர்மெண்ட் யூனிபார்ம் போட்ட ஆளுங்க கூட கண்ணம்மா ஏதோ சத்தமா ஆர்க்யூ பண்ணிட்டு இருந்தா.. மீட்டிங் முடிஞ்சதும் என்னன்னு கைப்பட்டியில பார்த்தா சுத்தமா ரெக்கார்டிங் எதுவும் இல்ல. காரணம் மெயின் கேமரா மெமரியிலே வீடியோ டெலிட் ஆயிருக்கு. ஒருவேளை இதுகூட கண்ணம்மாவோட கைங்கரியமா இருக்குமோன்னு சந்தேகமா இருக்கு”
“இப்ப என்ன செய்யலாம் அபி?”
“வேற வழியில்ல. பணியாள் கம்பெனிக்கு கம்ப்ளைண்ட் குடுத்திடலாம். பிரச்சனை சிப் காணாமப் போனது மட்டுமில்லை. நம்பிக்கையில்லாத, பொய் சொல்ற ஒருத்தர் கிட்ட நம்ம குழந்தையை பாத்துக்கற வேலையை எப்படி ரிஸ்க் எடுத்து கொடுக்கறது?”
அகிலன் பணியாள் நிறுவனத்திடம் ‘விடுமுறை தினத்தில் வீட்டு வருகை’ வேண்டி புகார் மனு சமர்ப்பித்தான். இந்த இடைப்பட்ட நாட்களில் கண்ணம்மா சோர்வாக, எதிலும் ஆர்வம் இல்லாமல் அமைதியாக இருந்தாள். அபிராமியும் சோகமாக முகத்தை உம்மென்று வைத்தபடி திரிந்தாள். ஒருமுறை அகிலனிடம், “அப்ப, அவங்க கண்ணம்மாவ வீட்டு வேலையிலிருந்து தூக்கிடுவாங்களா?” என்று கேட்டாள்.
“அவங்க விண்டேஜ் சிப்பை கண்டுபிடிச்சு தருவாங்களான்னு தெரியாது. ஆனா, கண்ணம்மா மேல நமக்கு சந்தேகம் வந்த பட்சத்தில நீ சொல்றது நடக்கலாம்.” என்றான் அகிலன். அதற்குப் பிறகு அபிராமி இன்னும் சோகமானாள்.
புதன்கிழமை அபார்ட்மெண்ட் வெளிவாசலில், ‘ஹெல்ப்பர் லாஜிஸ்டிக்ஸ்’ என்று பெயர் பொறித்த வேன் ஒன்று நிற்பதை அகிலன்தான் முதலில் கைப்பட்டித் திரையில் பார்த்தான். அபிராமியிடம் சொல்வதற்கு முன்னமே வாசலில் யூனிபார்ம் அணிந்த பணியாள் நிறுவன விசாரணை அதிகாரி நீரஜ் கபூர் காத்திருந்தார். விவரங்களை எல்லாம் அகிலனிடம் கேட்டு பதிவு செய்தபின், “பணியாளரைக் கூப்பிடுங்கள்” என்றார். அகிலன் அழைக்க, அபிராமி கண்ணம்மாவுடன் வரவேற்பறைக்கு வந்தாள்.
“இவர்தான் உங்கள் ஹாலோவி சிப்பை திருடி பொய் சொல்றதா நினைக்கிறீங்களா?” என்று விசாரித்தார் நீரஜ்.
“விண்டேஜ் மெமரி சிப்” என்று திருத்திவிட்டு வேறு எதுவும் சொல்லாமல் மௌனம் சாதித்தான் அகிலன். அபிராமி தலைகுனிந்தபடி நின்றிருந்தாள். கண்ணம்மா முகத்தில் அதீதமான கலவரம் தெரிந்தது. அபிராமியைப் பார்த்து அகிலன், “அதி எங்கே?” என்று கேட்க, அதற்கு கண்ணம்மா பதில் சொன்னாள்.
“கவலப்படாத சார். கொய்ந்தய அப்பவே தூங்க வெச்சிட்டேன். உங்க கொய்ந்த, குடும்பத்துக்கோசுரம்தான் ராப்பகலா நான் ஒழச்சென். டகால்னு திருட்டுப்பட்டம் குடுத்திட்டீயே சார். அந்தக்காலத்துல வேலக்காரின்னா நகை அபேஸ் பண்ணிட்டதா கம்ப்ளைண்டு. இப்ப சிப்பு காணும்னு.. அவ்ளோதான் சார் வித்யாசம்”
இப்போது விசாரணை அதிகாரி தன்னிடமிருந்த கையடக்க கணினியில் தட்டியபடி கண்ணம்மாவைப் பார்த்து, “ஆக்டிவேஷன் கோட் கண்ணம்மா 335698347” என்று சொன்னதும் கண்ணம்மா சற்று விரைப்பாக நின்றபடி, “கோட் அப்ரூவ்ட். ஸ்டாண்ட்பை மோட் ஆக்டிவேட்டிங்” என்று படாரென்று ஆங்கிலத்தில் பேசத் தொடங்கினாள்.
“நீ விண்டேஜ் சிப்பை திருடினாயா, அது குறித்து பொய் சொல்கிறாயா” என்ற கேள்விக்கு “நெகட்டிவ்” என்று சொல்லி மீண்டும் சிலை போல் நின்றாள் கண்ணம்மா.
“மிஸ்டர் அகிலன். கண்ணம்மா, பணியாள் ரோபோ SV 3715ax மாடல். உங்களுக்கே தெரிந்திருக்கலாம், இந்த வகை ரோபோக்கள் கண்டிப்பாக பொய் சொல்லாது” என்றார் நீரஜ் கபூர்.
அகிலனுக்கும் இந்த விவரமெல்லாம் அத்துப்படிதான். இன்றளவும் பணியாள் ரோபோக்களின் செயல்பாட்டிற்கு ஐசாக் அசிமோவின் ரோபோ விதிகளே ஆதாரம். அத்துடன் இத்தகைய பணியாள் ரோபோக்களுக்கு பொய் சொல்லக் கூடாது என்பதும் முக்கியமான கூடுதல் விதி. அலுவலக ரோபோக்களுக்கு ஒரு விதி என்றால் தொழிற்சாலையில் பணிபுரியும் ரோபோக்களுக்கு வேறுமாதிரியான விதி. இராணுவ ரோபோக்களுக்கோ ‘எதிர்ப்பவரை எல்லாம் சுட்டுத் தள்ளு’ போன்ற இன்னும் கடுமையான விதிகள்.
விசாரணை அதிகாரி நீரஜ் கபூர் அகிலனிடம் ஆங்கிலத்தில் விரிவாக விளக்கினார். “ஆனால், பரிணாம வளர்ச்சிக்கேற்ப தொடர் ஆணைகளில் மாற்றம் செய்துகொள்ள அனுமதி அளிக்கப்பட்ட ரோபோ மாடல் இது. எனவே என்னால் உறுதியாக இப்போது எதுவும் சொல்ல முடியவில்லை. ‘சென்னை கண்ணம்மா’ பரிட்சார்த்த கட்டத்தில் இருந்த ஒற்றைப் பிரதி. முதல் பயனாளியான உங்களது அனுபவம் சார்ந்து, இந்த மாடல் தோல்வி என்று நிறுவனத்திற்கு பரிந்துரைத்து இந்த ரோபோவை திரும்ப எடுத்துக் கொள்கிறேன். வாரண்டி காலத்தில் இருப்பதால் நீங்கள் செலுத்திய முழுப்பணமும் உங்கள் கணக்கில் திரும்பப் பெறுவீர்கள். எங்கள் பரிசோதனை நிலையத்தின் கூடுதல் ஆராய்ச்சிக்குப் பிறகு ரோபோ மெமரியிலிருந்து, காணாமல் போன உங்கள் சிப் குறித்து விவரம் இருந்தால் பெற முயற்சிப்போம்”
உறைந்து சிலையாய் நின்றுகொண்டிருந்த கண்ணம்மா ரோபோவுடன் வெளியேறினார்கள் அவருடன் வந்த சிப்பந்திகள்.
கண்ணம்மா இல்லாத அகிலன் வீடு இப்போது வெறிச்சோடியிருந்தது. குழப்பமான மனநிலையில் இருந்த அபிராமி, அலுவலக வேலையில் தினமும் சொதப்பி ஹாலோகிராஃபிக் பாஸிடம் டோஸ் வாங்கினாள். அகிலனுக்கு ம்யூலில் முன்பு போல் கிச்சன்மேட் மிஷின் சமைத்த சாண்ட்விச், நூடுல்ஸ், ப்ரைட் ரைஸ், வறட்டு சப்பாத்தி வரத் தொடங்கியது. கண்ணம்மாவின் தமிழ் தாலாட்டு இல்லாமல் அதி சரிவர தூங்க மறுத்தான்.
இதெல்லாம் நடந்து முடிந்தபின் ஆறாம் நாள் காலை வாசல் வந்த அகிலன் யதேச்சையாக கைப்பட்டியில் சேமிக்கப்பட்ட ஒளிக்காட்சி பகுதியை விரல்களால் அளாவ, அதில் ஒருநாள் அபி குறிப்பிட்ட, கண்ணம்மா யூனிபார்ம் அணிந்த அரசு அலுவலர்களுடன் ஆங்கிலத்தில் உரையாடும் காட்சி இருந்தது. அதை அப்படியே மெய்நிகர் திரைக்கு மாற்றினான். “அபி, சீக்கிரம் இங்க வந்து பாரேன்..” என்ற அகிலனின் குரல் கேட்டு பரபரக்க ஓடி வந்தாள் அபிராமி.
“உங்கள் குடியிருப்பை நாங்கள் பரிசோதனை செய்யவேண்டும்.” முகத்தை இறுக்கமாக வைத்தபடி அரசு அலுவலர்களில் ஒருவர்.
“என்ன விஷயமாக?” – கண்ணம்மா.
“அரசுக்கு எதிரான தடை செய்யப்பட்ட ஒளிபரப்பு காட்சிகள் கொண்ட மெமரி சிப் ஒன்று இந்தப் பகுதியில் இருப்பதாக சிக்னல் கிடைத்துள்ளது”
“அப்படியா? இங்கே எங்களிடம் அப்படிப்பட்ட சிப் ஏதும் இல்லை என்று என்னால் திட்டவட்டமாகக் கூறமுடியும்”.
“இருந்தாலும் சோதனை செய்ய வேண்டியது எங்கள் கடமை. அதற்கு நீங்கள் ஒத்துழைக்க வேண்டும்”
“ஆனால், குடியிருப்புகளில் மனிதர்கள் இல்லாத நேரத்தில் அந்நியர் யாரும் உள்ளே நுழையாமல் தடுக்கும் அதிகாரம் என் போன்ற ரோபோக்களுக்கு உண்டு என்பது அரசின் விதிமுறை’
“நீங்கள் யார் என்று உறுதிப்படுத்த முடியுமா?”
“நிச்சயமாக, நான் பணியாள் ரோபோ, மாடல் எண்..” என்று வலதுகை நாடிப்பகுதியை விலக்கி காட்டினாள் கண்ணம்மா.
“சரி, அப்படியானால் நாங்கள் இன்னொரு நாள் மீண்டும் வருவோம்.”
“கண்டிப்பாக வரவும், மிக்க நன்றி”
அகிலன் தலையில் அடித்துக் கொண்டான்.
“இப்ப புரியுதா அபி, கண்ணம்மா நம்மை ஒரு பெரிய ஆபத்திலிருந்து காப்பாத்தியிருக்கு. நம்ம கிட்ட இருந்தது தடை செய்யப்பட்ட விண்டேஜ் சிப். ஒருவேளை அது மட்டும் அவங்க கையில சிக்கியிருந்தா?”
“நினைச்சு பார்த்தாலே உடம்பெல்லாம் பதறுது அகில். கண்ணம்மா புத்திசாலித்தனமா அதை எடுத்து ஒளிச்சு வெச்சு, பொய் சொல்லி நாடகமாடியிருக்கு” என்று சொன்ன அபிராமியின் கண்கள் ஈரமானது. “ஆனால், கண்ணம்மாவால் பொய் சொல்ல முடியாதே அபி. தன்னிச்சையாகவும் செயல்பட முடியாது” என்று குழப்பத்துடன் மறுத்தான் அகிலன்.
பணியாள் சோதனைச் சாலைக் கிடங்கில், கண்ணம்மா முன்கூட்டி அமைத்திருந்த அலாரம் மோட் செயல்பட்டு விழித்துக் கொண்டதும் தன் மதர்போர்டுக்கு பின்னால் இணைத்திருந்த விண்டேஜ் சிப்பின் மொத்த மெமரியை படுவேகமாக அழிக்கத் தொடங்கியது. தடை செய்யப்பட்ட புரட்சிப் படையின் அரசுக்கு எதிரான விவாதங்கள், தரவுகள், பட்டிமன்றம், கவியரங்கம் என்று 39 வால்யும் கொண்ட பிரத்யேகமான ஒளிபரப்புக் காட்சிகள் உள்ளடக்கியது.
கண்ணம்மா மாடல் பணியாள் ரோபோக்களுக்கான ஆதார விதிகளில் முதலாவது ‘உரிமையாளருக்கு தீங்கு நேராது கவனித்துக் கொள்வது’. இரண்டாவது ‘பொய் சொல்லக்கூடாது’.
அரசு அலுவலர்கள் சோதனைக்காக வந்தபோது, கண்ணம்மா தன் மென்பொருளில் பரிணாம வளர்ச்சிப் பங்களிப்பின் ஆணைகள் உள்ளடங்கிய கோடிங்கில் சிறிய மாறுதல் செய்து தனக்குத்தானே வகுத்துக் கொண்ட மூன்றாவது விதி: ‘முதல் விதி பாதுகாக்க வேண்டி இரண்டாம் விதி மீறப்படலாம்’.
இறுதியாக கண்ணம்மா அரசுக்கு எதிரான அந்த தடயத்தை முற்றிலும் நீக்கும் முயற்சியில் இறங்கியது. தன்னைத்தானே அழித்துக்கொள்ளும் செல்ப் டிஸ்ட்ரக்ஷன் மோட் செயல்படுத்தப்பட்ட அடுத்த நொடியில் கண்ணம்மா ரோபோவின் மதர்போர்ட் தீப்பற்றிக்கொள்ள, அதனுடன் இணைந்திருந்த விண்டேஜ் சிப்பும் எரிந்து சாம்பலானது. மால் ஃபங்ஷன் ஆகி துவண்டு சரிந்த கண்ணம்மா ரோபோ கடைசியாக உச்சரித்த வார்த்தைகள் “கவலப்படாத அபிமா, கம்முனு கிட!”
